தீபாவளிகளும் பட்டாசுகளும்

 பொதுவாகவே தீபாவளி என்றால் நம் நினைவுக்கு வருவது பட்டாசுகளும், புத்தாடைகளும், இனிப்புகளும். இதில் மீதி இரண்டும் மற்ற ஜிவராசிகளுக்கு இடையுறாக இல்லை.

  இதில் பட்டாசு கொண்டாட்டம் மட்டும், இந்த உலகில் மனித இனம் மட்டுமே வாழ்கிறது என்ற எண்ணத்தில் சில மனிதர்கள் அளவுக்கு அதிகமான ஒலியை எழுப்புக் கூடிய பட்டாசுகளை நாள் முழுவதம் வெடிக்க செய்கின்றனர். மென்மையான உணர்வு புலன்களை கொண்ட குருவி போன்ற சிறு உயிரனங்கள், கால்நடைகளும் ஒரு நாட்களுக்கு தன்  நடமாட்டத்தையும் உணவுகளையும் விட்டு  மறைந்துவிடுகின்றன.

 கரோனா காலகட்டத்தில் முழு பொதுஅடைப்பு போடப்பட்ட போது நாம் வாழ்வியல் ரீதியாக எத்தனை முறையிடுதல் செய்தோம். நம் கொண்ட்டாங்கள் என்றும் பிறருக்கு திண்டாட்டமாக இருந்து விடக்கூடாது. மனிதனின் கண்ணோட்டத்தில் மட்டும் நாம் உலகைப் பார்த்து பழகிவிட்டோம், பிற உயிர்கள் வழியே நமக்கு பார்க்க தெரிவதில்லை.

 மேலும் பட்டாசுகளால் ஏற்படும் காற்று மாசு என்று ஒரு புறம், இருப்பினும் நாம் தினமும் தான் வாகனங்கள் மூலம் பூமியை வெப்பம் அடைய செய்கின்றோம்.

  பட்டாசுகள் பல குடும்ப வாழ்வாதாரத்தோடு சம்பந்தப் பட்டு இருப்பதால், குறைந்தபட்சம் அதிக ஒலி எழுப்பாத சர வெடிகளை வடிவமைத்து வெடிக்கும் படி செய்யலாம், உதிரி பட்டாசுகளை தவிர்ப்பதால் பல நாட்களுக்கு ஏற்படும் காற்று மாசுவையும், உயிரனங்களுக்கு தொல்லை ஏற்படுவதையும் பெரிய அளவில் கட்டுபடுத்த முடியும். இது போக பல வண்ண பட்டாசுகள் நம் கைவசம் இருக்கின்றன். குறைந்தபட்சம் ஒலி, காற்று மாசு ஏற்படுத்தும் பட்டாசுகளையாவது நாம் தவிர்க்க வேண்டும்.

 பிற உயிர்களுக்கு உபத்திரம் ஏற்படுத்தாமல் இருப்பதே ஜீவகாருண்யம்.

கடந்த 150 வருடங்களாக தான் நாம் இயற்கை வளத்தை சுரண்டியும், இயற்கையிலிருந்து விலகி ஒரு வாழ்வியலை அமைத்துள்ளோம். இந்த வட்டத்தில் நாம் அனைவரும் உள்ளோம்.

உட்கட்டமைப்பு வசதிகள் மேம்படுத்தினால் தான் வேலைவாய்ப்பு ஏற்படும், வேலைவாய்ப்பு ஏற்பட்டால் தான் மக்கள் இடம் வாங்கும் திறன் மேம்படும், வாங்கும் திறன் மேம்பட்டால் தான் பொருளாதாரம் மேம்படும் என்ற வட்டத்திலே நாம் உழன்று வருகிறோம். 

 காலம் காலமாக நம் கண் முன்னே நிற்கும் பல கட்டட கலைகள் உருவாகிய காலத்தில், ஆற்றப்படுகையில் பாதிப்புகள் ஏற்படவில்லை. ஆற்று நீர், மண், காற்று 5000 ஆண்டுகளாக மாசடையவில்லை, கடந்த 150 ஆண்டுகளாக மட்டும் ஏன் இந்த நிலை?!