First of all, wish everyone a Happy Ganesh Chathurthi, may Lord Ganesha remove all obstacles and fulfil the dreams of all _/\_
In this article, we are going to look at the description of truth in a holy verse Vinayagar Agaval sung by a woman saint and poet Avayar and feel it is being sung during her salvation and the encounter with truth by the grace of Lord Ganesha.
The verse begins by describing the name and form of Lord Ganesha, and slowly moves us into requesting salvation of the soul at the beginning part. And as the song goes on, the author feels the poet had the visions of the truth expressed.
Here we are going to take in some key some snippets in the song on the expression of truth by beginning with the background. Please note, the author is not a scholar or a proper translator, but one tries to interpret this beauty and put in some language that he knows. Apologies for any improper translation. Again pointing to J Krishnamurti, 'The description is not the described'.
Starting line :
சீதக் களபச் செந்தா மரைப்பூம்
பாதச் சிலம்பு பலவிசை பாடப்
பொன்னரை ஞாணும் பூந்துகில் ஆடையும்
வன்னமருங்கில் வளர்ந்தழ கெறிப்பப்
பேழை வயிறும் பெரும்பாரக் கோடும் ....
And it goes on with the expressions of the form of Lord Ganesha and the prayers for the salvation of soul begins by:
இப்பொழு தென்னை ஆட்கொள வேண்டித்
தாயா யெனக்குத் தானெழுந் தருளி
மாயாப் பிறவி மயக்கம் அறுத்துத்
திருந்திய முதலைந் தெழுத்தும் தெளிவாய்ப்
பொருந்தவே வந்தென் உளந்தனில் புகுந்து....
which translates to :
Please shower the grace on me as a mother, by getting the rid of the illusion of this birth cycle. Allow me to let the true nature of the panchatara mantra 'Om Namasivaya' get into my heart. And some lines go on after this.
Then comes the part of beyond the five senses, beyond the two deeds bad and good (இருவினையும்) , 9 outward openinings in the body and the comes the awakening of Kundalini energy from the Mooladara chakra by the dissolution of self. And awareness of the six facets of the physical body (சண்முக தூலமும்), emptiness of the mind with absolute quietness (வாக்கும் மனமும் இல்லா மனோலயம் தேக்கியே என்றன் தெளிவித்து).
ஐம்புலன் தன்னை அடக்கும் உபாயம்.... (Means to control five senses)
இருவினை தன்னை அறுத்திருள் கடிந்து .... (Means to go beyond two deeds)
ஒன்பது வாயில் ஒருமந் திரத்தால்
ஐம்புலக் கதவை அடைப்பதும் காட்டி... (This is the point at which the poet goes beyond the trapping of five senses)
மூலா தாரத்தின் மூண்டெழு கனலைக் (awakening of kundalini energy begins here)
காலால் எழுப்பும் கருத்தறி வித்தே
அமுத நிலையும் ஆதித்தன் இயக்கமும்...
வாக்கும் மனமும் இல்லா மனோலயம்
தேக்கியே யென்றன் சிந்தை தெளிவித்(து) (the absolute quietness of the mind comes into being)
இருள்வெளி யிரண்டுக்(கு) ஒன்றிடம் என்ன
அருள்தரும் ஆனந்தத்(து) அழுத்தியென் செவியில்
எல்லை யில்லா ஆனந் தம்அளித்(து)
அல்லல் களைந்தே அருள்வழி காட்டிச் (getting rid of all miseries and the being of endless and eternal joy)
The next few lines the expression of truth comes into being. Here the poet's description of truth in the song comes into being. She starts by the beginning with the realisation of the meaning of the actual sound (சதாசிவம்) and visions of the heart, anadhaka chakra (சிவலிங்கம் காட்டி). And she expresses truth as the smallest of the smallest (அணுவிற்கு அணுவாய்) and also the farthest of the farthest (அப்பாலுக்கு அப்பாலாய்).
சத்தத்தின் உள்ளே சதாசிவம் காட்டிச்
சித்தத்தின் உள்ளே சிவலிங்கம் காட்டி
அணுவிற்(கு) அணுவாய் அப்பாலுக்(கு) அப்பாலாய்க் (The smallest of the smallest and the farthest of the farthest).
கணுமுற்றி நின்ற கரும்புள்ளே காட்டி (the meeting point , the node)
She then ends the song by thanking and surrendering Lord Ganesha, for the visions of truth and realisation of the soul.
அஞ்சக் கரத்தின் அரும்பொருள் தன்னை
நெஞ்சக் கருத்தின் நிலையறி வித்துத்
தத்துவ நிலையைத் தந்தெனை யாண்ட
வித்தக விநாயக விரைகழல் சரணே!
And there similar notions in Sivapuranam sung by Manikkavasagar, let us see a few key lines of expression of truth from it. The writer has got a chance to come across some lines in Kandar Kalivenba and some lines in Thirupughazh, also this gives a feeling that in all religious works across religions there could be this depth of expression of truth, but at times we are caught at the surface may be.
Now let us see the lines in Sivapuranam. Sivapuranam also begins by thanking and describing Lord Shiva. And then similarly the part at which the poet goes beyond the senses and the expression of truth comes into being.
நமச்சிவாய வாழ்க ! நாதன்தாள் வாழ்க !...
And then the poet, also counted as one among the four key proponents of Shaivic tradition, Manikkavasagar goes into the birth cycles and surrenders Lord Shiva. As in Vinayagar agaval, we are seeing only the key snippets on the expression of truth, as each word in these songs have a profound meaning. It is priceless.
புல்லாகிப் பூடாய்ப் புழுவாய் மரமாகிப்
பல்விருக மாகிப் பறவையாய்ப் பாம்பாகிக்
கல்லாய் மனிதராய்ப் பேயாய்க் கணங்களாய்
வல்லசுர ராகி முனிவராய்த் தேவராய்ச்
செல்லாஅ நின்றஇத் தாவர சங்கமத்துள்
எல்லாப் பிறப்பும் பிறந்திளைத்தேன் எம்பெருமான் (all cycles of birth)
மெய்யேயுன் பொன்னடிகள் கண்டின்று வீடுற்றேன். (complete surrender to the feet of God)
Here the poet tells us about the trapping of the five senses and the mind.
மறைந்திட மூடிய மாய இருளை
அறம்பாவம் என்னும் அரும் கயிற்றால் கட்டிப்
புறம்தோல் போர்த்து எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி
மலம் சோரும் ஒன்பது வாயில் குடிலை
மலங்கப் புலன் ஐந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய (trapping of five senses)
விலங்கு மனத்தால் விமலா உனக்குக்
கலந்த அன்பு ஆகிக் கசிந்து உள் உருகும் (dissolution of this attached mind by means of absolute love)
In all songs of Thiruvasagam, Manikkavasagar portrays him as dog who surrenders, then what shall this writer say, a dog that doesn't know anything 🙈.
நாயிற் கடையாய்க் கிடந்த அடியேற்குத் (as a dog who surrenders)
தாயிற் சிறந்த தயா ஆன தத்துவனே!
மாசு அற்ற சோதி மலர்ந்த மலர்ச்சுடரே! (portrays Lord Shiva as like mother with endless compassion and a sacred light)
Now the expression of truth begins in the song, he starts by expressing that everywhere the eternal is present.
அன்பருக்கு அன்பனே! யாவையுமாய் அல்லையுமாய் (everything, everywhere)
சோதியனே! துன் இருளே! தோன்றாப் பெருமையனே (the light, the dark and the never born)
And then the comes the deepest expression, the eternal which has no beginning, no middle and no end, who has showered grace on the poet (Manikkavasagar) to see the visions of truth.
ஆதியனே! அந்தம் நடு ஆகி அல்லானே
ஈர்த்து என்னை ஆட் கொண்ட எந்தை பெருமானே
கூர்த்த மெய்ஞானத்தால் கொண்டு உணர்வார் தம் கருத்தின்.
The poet ends this song by surrendering Lord Shiva and mentioning everyone who sings this song understanding the meaning of it and surrenders shall attain salvation and put an end to this cycle of rebirths.
அல்லல் பிறவி அறுப்பானே! ஓ என்று
சொல்லற்கு அரியானைச் சொல்லித் திருவடிக் கீழ்ச்
சொல்லிய பாட்டின் பொருள் உணர்ந்து சொல்லுவார்
செல்வர் சிவபுரத்தின் உள்ளார் சிவன் அடிக் கீழ்ப் பல்லோரும் ஏத்தப் பணிந்து.
Where there is Faith, Fate becomes inoperable ~ Yogi Ramsuratkumar.
Comments
Post a Comment